Belgia nasz dom…

Od zawsze kochałam podróże, niestety dość długo nie miałam możliwości by sobie na nie pozwolić. Krótko po maturze gdy nadarzyła się okazja podjęcia pracy w UK na czas wakacji, szybko spakowałam walizkę i wyjechałam. Dzięki tej pierwszej samodzielnej wyprawie zrozumiałam co to znaczy ciężka fizyczna praca (nawet po 16h dziennie), poznałam wartość pieniądza oraz uświadomiłam sobie, że mój angielski jest na gorszym poziomie niż można by było przypuszczać.

Po powrocie do Polski zaczęłam studia oraz w międzyczasie kontynuowałam naukę angielskiego. Język ten miałam okazję ubogacić kilka lat później gdy po skończonej edukacji za namową wówczas przyszłego męża wyjechaliśmy do Antwerpii. Mimo mroźnej zimy w 2012 roku i wielu wątpliwości ja bardzo polubiłam to miasto. Co chwila podróżowałam. Atmosfera w pracy była fajna, zarobki również. Już po 3 miesiącach pobytu w Belgii wiedzieliśmy , że chcemy tu zastać na dłużej.

Rok później wprowadziliśmy się do własnego domu. Zmieniliśmy auto na wymarzone i czekaliśmy już tylko na najważniejsze … dzieci. Kilka lat starań, smutku, rozczarowań. Był to dla mnie trudny czas. Chwilowy upadek wiary w siebie i Boga. Badania, szpitale i diagnoza, że problem tkwi jedynie w mojej głowie. Lekarstwo wiadomo wyluzować… a się uda. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Jeśli kiedykolwiek podjęliście takie starania wiecie jak trudno jest wyłączyć myślenie. Mi a w zasadzie nam bo mam tu też na myśli męża, udało się dwa razy. Mamy wspaniałych synów, którzy są dla nas całym światem. Największym prezentem jaki dał nam Bóg, bo mimo chwilowego zapomnienia jestem pewna, że to jego zasługa. Od kilku lat swoje miejsce mam również w kościele, śpiewam i rozwijam się duchowo. Poznałam wspaniałych ludzi, którzy są gdy ich potrzebuje. Nie oceniają i potrafią prawdziwie wspierać. Ja impulsywna gaduła czuje, że zmieniam się na lepsze.

Wszystko obecnie wydaje się być ułożone i idealne a mimo wszystko bardzo tęsknię za ojczyzną. Belgia daje możliwość rozwoju ale nie jest w stanie zapewnić moim dzieciom tak wspaniałego dzieciństwa jakie mieliśmy my rodzice. Tęsknimy za bliskimi i planujemy powrót. Nasz biały domek już jest w trakcie realizacji. Z pewnością cząstka mnie zostanie tutaj. Wiele pięknych chwil przeżyłam na emigracji jednak nigdy nie byłam tu w 100% u siebie. Udało mi się spełnić wiele marzeń ale mam ich jeszcze pełno w głowie także wiem, że to jeszcze nie koniec mojej podroży a wręcz przeciwnie to dopiero początek 😉